एक जुनं घड्याळ

एक जुनं घड्याळ 

खूप पावसात भिजलं 

घडलं विपरीतच 

ते मुळीच नाही थिजलं 

येता जाता त्याची 

ज्यांनी थट्टा केली 

त्यांचीच हो आता 

वेळ झोपी गेली 

काट्यांचं चक्रव्यूह 

असं काही रंगलं 

कमळाचं पोर जाऊन 

घड्याळात भंगलं 

मग घड्याळातून काटे 

बाहेर पडलेत  

कमळाचं हस करून 

उलट फिरलेत 

घड्याळ अन वाघाची 

मग निघाली स्वारी 

लोटांगण घालत 

आली पंजाच्या दारी 

बिथरलेला वाघ 

आटोक्यात आला 

गर्जत म्हणे 

सत्ता लागतेय हाताला 

अशी हि सर्कस 

फुकट बघायला 

महाराष्ट्र उभा 

शाई लावून बोटाला 

वाघ हा किती काळ 

घड्याळीवर चालेल 

कि पंजात अडकून 

स्वतःला चावेल 

कमळ बसलय निवांत 

चिखल होताना पाहून 

माहित आहे त्याला 

वेळ पुन्हा येणार धावून 

आईविना भिकारी!

झाली बघ आई

|| कालाय तस्मै नमः ||

काळाच्या ओघात सर्व हरवून जातं अगदी भाषा सुद्धा? मग इंग्लिश का नाही हरवली गेल्या इतक्या वर्षात? आपल्याच भाषेचा ऱ्हास होतोय? का आपण करतोय? अनेक शब्द कालबाह्म होत आहेत कि आपण त्यांना करतोय? न कळतच दूर जातोय आपण आपल्या स्वतः पासून आणि म्हणवून घेतोय कि आम्ही सुधारतोय! खरंच का? दुसऱ्याच ते सोनं आणि आपलं ते पितळ?

आज अगदी घराघरात आपला मुलगा इंग्लिश माध्यमातून शिकावा म्हणून जीवाचा आटापिटा करणारे पालक दिसतात. पण आपल्या मुलाला एखादी गोष्ट सहज कशी समजेल आणि त्यातून त्याची प्रगती कशी होऊ शकेल असा विचार करणारे लोक विरळाच!

आल लक्षात काय म्हणताय तुम्ही ते; पण इंग्लिश न शिकता आपण पुढे जाऊच शकत नाही अस तर वाटत नाहीये न? आपल्या मातृभाषेला अगदी हीन तर लेखत नाहीये न आपण?

जरा अतीच होत आहे... मी पण काही वेगळा नाही. अगदी रोजच्या वापरातले शब्द जे लहान असताना अगदी नेहमी ऐकू यायचेत ते आता सहसा ऐकू येत नाहीत त्यामुळे मन विषण्ण झालं, का नाही होणार .. हे बघा:

अगं, बँकेत अकाउंट ओपन करून येतो. (काय??)

अगं, पतसंस्थेत खाते काढून येतो... आपण काही हरवतोय का कुठे?

उदाहरण देण्यापेक्षा एक छोटीशी यादीच करू हरवलेल्या किंवा हरवत असलेल्या शब्दांची:

      चेक = धनादेश

      फोन = दूरध्वनी

      रिझल्ट = निकाल

      कम्प्युटर = संगणक

      डॉक्टर = वैद्य

      इंजिनियर = अभियंता

      लाईट = दिवा

      रोड = रस्ता

      स्क्वेयर = चौरस्ता

      डिसिजन = निर्णय

शोधाल तेवढे कमी आणि वापरालं तेवढे जास्त शब्द आहेत आपल्याकडे ... मी तर वापरणार, किमान मराठी बोलताना तर नक्कीच, तुम्ही?

प्रिये

ती स्वप्नं...

पाऊस पडतोय अन पुन्हा भिजतायत आठवणी